हामी व्युँझेको बिहान

-




हामी ब्युँझेपछि
लाग्नेछ पारिलो घाम
ओभाउनेछ शीत
र सुनिनेछ चराहरूको गीत ।

रमाउँदै बालकहरू
पोल्न थाल्नेछन् बारीमा जिलौटा
आकाशतिर उडिरहेको
जिलौटाको धुवाँ हेर्दै हजुरआमाले
सम्झिनेछिन् अन्तिमपटक आफ्नो समय
र, आनन्दले आँखा चिम्लेर
आशिष दिनेछिन् नातिनातिनालाई ।

त्यही बिहानदेखि
फैलिनेछ पसिनाको सुगन्ध धर्तीभरी
उच्च हुनेछ यसको मोल
र, बन्द हुनेछ सपनाको व्यापार ।

सारा कुरुपता त
हाम्रा निन्द्राका सन्तान हुन्
हामी ब्युँझेको बिहान
असाध्यै सुन्दर हुनेछ संसार ।
܀܀܀
✍ कला अनुरागी
Image © generationsphotography 2015
साभार: नेपाल 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Philosophy of Fearism

-
Image
"Philosophy of Fearism" is a book written by Desh Subba , a Nepalese author, poet, and philosopher. In this book, Subba introduces the concept of fearism and explores fear and its impact on human life and society. He delves into the psychological, social, and philosophical aspects of fear, offering his insights into how fear influences human behavior and decision-making processes. Subba's philosophy of fearism encourages readers to examine fear in various contexts and to understand its role in shaping individual and collective experiences. The book explores themes related to courage, fearlessness, and the human condition, providing readers with a unique perspective on the importance of addressing and understanding fear in our lives. If you're interested in exploring fearism further, I recommend reading Desh Subba's book "Philosophy of Fearism" for a more in-depth understanding of his ideas and insights on this topic. 1. Understanding Fear: The book provi...
Read more

मृत्युसाक्षी

-
Image
©  Kazuya Akimoto Art Museum एकैपटक मरेको होइन ऊ पटक–पटक, धेरैपटकमा बल्ल मरिसकेको हो तर, मरिसकेपछि पहिलो पटक थाहा पाउने व्यक्ति मै हुँ । पहिलोपटक मरेको थियो उसको हृदय जहाँ म बेरिएकी थिएँ कुनैबेला । उसको हृदयको चिसो लास आफ्नै हृदयको चिहानमा दफनाएर निस्किएकी थिएँ म त्यतिबेला अचिनारूका फूलमालाले भरिएको थियो उसको घाँटी । हृदयसँगै विस्तारै मर्यो उसको मस्तिष्क मैले पनि थाहा पाइनँ लामो समयसम्म थाहा पाउँदा फैलिसकेको थियो दुर्गन्ध त्यति बेलै हो मैले थाहा पाएको मष्तिस्कबाट निस्केको दुर्गन्ध निकै लामो–लामो समयसम्म निकै लामो–लामो दूरीसम्म फैलिँदोरहेछ सार्वजनिक चिहानमा गाडिसकेपछि मस्तिष्कको लास सोच्दै–सोच्दै लामो समयसम्म हिडिरहें ‘मस्तिष्क मर्नु खतरनाक रहेछ’ त्यतिबेला ऊ आफ्नै परिवार भेला गरेर भोज खाइरहेको थियो । यसरी नै मर्दै गएको थियो ऊ र, बल्ल मरिसकेको हो केहीबेरअघि । अघिसम्म भीडले घेरिएको थियो ऊ थिए त्यसमा उसलाई प्रेम गर्नेहरु रोइरहेका थिए अलाल्लिएर र, थिए घृणा गर्नेहरु पनि थिएनन् तिनका पनि आँखा ओभानो । तर भीडबाट टाढा मजस्तै नरूने झन् धेरै थिए...
Read more

नेपाल ओरियण्ड म्याग्नेसाइट: स्वार्थको सिकार

-
Image
- कला अनुरागी 🔹 नेपाल ओरियण्ड म्याग्नेसाइट प्राइभेट लिमिटेड नेपालको एकमात्र म्याग्नेसाइट कम्पनी हो । आजभन्दा करिव तीन दशक अघि स्थापना भएको यो उद्योग सिन्धुपाल्चोक जिल्लाको सिम्ले, लामोसाँघुमा रहेको छ भने यसको खानी क्षेत्र हो दोलखा जिल्लाको लाँकुरीडाँडा गाविसको खरीढुंगा भन्ने स्थानमा छ । हाल नेपाल सरकारको ७५, खेतान समूहको १२.५ र उडिसा इन्डष्ट्रिज, भारतको १२.५ प्रतिशत लगानी रहेका यस उद्योगमा हालसम्म करिव ५६ करोड खर्च भइसकेको छ भने त्यसको हालसम्मको व्याजसहित जोड्ने हो भने १ अरब भन्दाबढी भइसकेको छ । अहिले विश्व बजारमा म्याग्नेसाइट उद्योगबाट उत्पादन हुने डेड बन्र्ट म्याग्नेसाइटको माग उच्च रहेको छ । तर त्यत्रो लगानी भएको नेपालको एकमात्र उद्योग भने २०४९ मंसिरदेखि पूर्ण रुपमा बन्द छ । प्रस्तुत छ यस उद्योगको बारेमा एक रिपोर्ट । नेपालको एकमात्र म्याग्नेसाइट उद्योग जनकपुर अञ्चल, दोलखा नगरपालिका, लाँकुरीडाँडा गाविसको खरीढुंगा भन्ने स्थानमा पहिलेदेखि नै खरी पाइन्थ्यो । खरी पाइने भएकोले नै त्यस ठाउँको नाम खरीढुंगा रहेका स्थानीयहरु बताउँछन् । तर त्यस ठाउँमा पाइने अलि फरक खालको ढुंगाचाहि के हो भन्...
Read more